dada
Da-da. D-ada. Dad-a. Tadaa! Een dadaïstisch gedicht. Dada? Is dat baby-praat of hobbelpaard? Nee, hoor. Of, nou ja. Misschien wel. Elitaire kunst en pretentieuze kunstcritici? Dat slaat nergens op! Je hoeft verschrikkingen en ellende niet poëtisch of mooi te maken. De mens is afschuwelijk en de wereld kan zomaar vergaan: dat laat oorlog op dagelijkse basis zien. Dada is anarchisme als een kunstbeweging. Tegen verhevenheid en tegen positieve esthetiek. Alles is kunst en iedereen is een kunstenaar. Open je oren en ogen en houd je vast aan het stokpaardje van het surrealisme!